SLEKTSBOK  NESE-KNUT

Knut Peder Johannesson Longvanes (1869-1961)
Han var son til Johannes Didrikson Longvanes og Marte Kristofferdt. Longvanes på Longva.

Gift med Petra Kristiansdt. f. Kjuurhus (1872-1944) frå Færøyane.

Barn:

    Knut Johannesson Longvanes kom til Ulla om lag i 1930. Han vart  berre kalla Nese-Knut. Han fekk leige hus i Ola-stova med Kalla Barstad som var blitt enkje nokre år tidlegare. Ho budde på loftet, og Nese-Knut og familien i første etasje. I tillegg fekk Knut leige Ola-naustet som ligg rett ved sida av Åkre-løa, og så leigde han ein del av Ola-stabburet med eiga dør inn til den nordre delen av stabburet. I Ola-stova var det lite plass, på loftet budde Kalla Barstad. Nede var det eit ganske stort kjøkken og ei stove og eit kammers. Så det var ikkje så rare greiene. Der budde Knut og Petra saman med Sigrun etter at mora døydde.
    Knut brukte Kalla Barstad sitt naust, Ola-naustet. Der fekk han sitje og ordne med teiner og lappe sko. Han var ekspert på hummarfiskeri. Nese-Knut hadde ein båt som heitte "Elling", M-59-H. Det var ein motorkuttar på 29 fot bygd i tre. Båten hadde ei Finnøy-maskin på 7 hestekrefter og var bygd i 1913. Han var ein altmuligmann. Han var så flink i rekning, og alle ungane kom inn til han og fekk hjelp til leksene sine. Han var veldig flink å synge. Han var bass-songar i koret på Ulla. Petra var frå Færøyane. Sigrun var to gonger der borte og snakka med slektfolket sitt. Knut møtte henne på Island då han var på fiske der.

Nese-Knut bygde hus på Nordstranda i 1949, næraste nabo til Inger og Hagbart Dahl. Han fekk lov å dyrke opp eit stykke bak huset der han sette poteter. Han song medan han braut jord; "Rett som ørnen stiger" og mange andre songar og salmar. Sigrun gjekk inn til han med middagsmat kvar dag den sommaren då ho hadde fri frå skulen. Ho var så redd når ho kom inn til Helsteinen ved Ingvald-huset, for der var ein hest som gjekk og beitte. Ho flykta opp på steinen, men hesten ville ikkje gå vekk, men til slutt så måtte ho berre ta sjansen og gå vidare. Det var ikkje så lang vegen frå Ulla til Austnes den tida som det er i dag. Foto: Huset som Nese-Knut bygde

    Knut gjorde litt av ein innsats når han bygde huset i ein alder av 80 år. Han dreiv og skaut ut der og snudde kvar ei torve. Det var eit murhus. Det var Wilhelm Tomren, Torstein Remme og Petter Haram (Petter-Petter eller Lisje-Petter) ute i marka som mura huset. Dei mura også ei grue nede i kjellaren der ein kunne koke klede før det kom vaskemaskin. Ein skulle tru at Knut fekk god plass når han flytta dit, men då leigde han ut til Bernhard Heggdal som skulle byggje seg nytt hus litt lenger inne. Då budde Ella og Bernhard Heggdal og Asbjørg og Hans Tomren oppe på loftet. Asbjørg og Hans var då nygifte. Knut døydde i 1961. Han var gravlagt på Austnes, men den tida hadde dei ikkje råd til å kjøpe gravstøtte. Så dei hadde ikkje støtte verken han eller ho Petra. Petra døydde då ho var 72 år, det var i 1946.

Astrid Longvanes var den eldste av borna til Petra og Knut. Ho var ikkje gift, og budde lenge i Tomrefjord der ho sydde på Tomren fabrikker. Alle i familien var flinke til å sy. Astrid var snill og flink til å ta seg av Sigrun.

Klara Longvanes var heller ikkje gift. Ho var ei litt finare dame, med utdanning frå handelsskule. Ho flytta til Ålesund, og arbeidde på eit meieriutsal der.

Tormod Longvanes var skreddar på Ulvestad Konfeksjonsfabrikk på Austnes. Han var den som var dyktigast til å sy i familien. Han både rissa og sydde alt mulig. Han hadde eit handicap og det fekk han frå han var liten då dei budde på Longva. Han fekk betennelse i eine hofta, vart sjuk og låg til sengs i 4 år. Han snakka ofte om det då Sigrun vaks opp. "No må du ete", sa han, "for eg veit korleis det er å ikkje ha matlyst, for eg låg til sengs i 4 år og ikkje fekk ned mat omtrent". Knut måtte gjere noko med dette, og kom i kontakt med ein som kjende ein lege i Arna i Bergen. Knut for nedover dit og fekk operert hofta slik at han kom seg så han fekk begynne å gå igjen.  Tormod budde ei tid på Ulla, men han fekk seg ein hybel hos Jo-Karl-Martin slik at det skulle bli kortare veg til arbeid med den låke foten. I helgane var han på Ulla. Han brukte sykkel eller spark når han for til Ulla eller på arbeid på Ulvestad Konfeksjonsfabrikk. Også etter at han slutta på Ulvestad dreiv han og sydde klede til folk på bestilling. Til høgre: Tormod Longvanes med fela si

Marta Longvanes budde på Åkre då ho var nygift med Nils Kristian Iversen frå Bjørnsund i Romsdal. Han var ute i utanriksfart i mange år. Han døydde medan han var ute, det vart sagt at han vart nedslått. Han vart berre 40 år gammal. Marta hadde symaskine og for rundt på gardane på Haram og sydde til folk sommarane og haustane. Seinare budde Marta og dottera Sigrun i Jo-stova i Ullahammaren. Der var to leiligheiter. På loftet var det ein kvist og to kott, og nede var det ei stove. Der låg Marta då ho vart kreftsjuk og hadde kome att frå Radiumhospitalet. Søstra Klara stelte henne. Det var ikkje noko heimesjukepleie som kom og hjelpte til. I den stova døydde ho, og der var det gravferd. Lærar Rasmus Godøy var der og forretta i gravferda. Så køyrde dei kista med hest og kjerre innover til kyrkja. Marta var 39 år då ho døydde. Det var ingen andre i familien som hadde kreft.



Rolv Longvanes døydde av tuberkulose, han vart smitta i militæret. Han døydde på det katolske  sjukehuset i Molde ganske ung i 1939. Han var ikkje gift.