Det var
ikkje noko tilfeldig lagoppstilling vi ser vist på lagbildet.
Dei stilte med keeper, høgre og venstre back, senter half,
høgre og venstre half, ytre høgre, indre høgre,
senterløper, ytre venstre og indre venstre på denne måten:
Harald
P. Ulla
Ytre venstre
|
Sverre
Austnes
Indre venstre
|
Jørgen Åkre
Senterløper
|
Leidulv
Refsnes
Indre høgre
|
Kåre Ulla
Ytre høgre
|
Edvin Verpeide
Venstre half
|
Olaus Tomren
Senter half
|
Johan H. Ulla
Høgre half |
Johan Tomren
Venstre back |
|
Olav O. Ulla
Høgre back |
Dette var eit velkjent system å spele etter
i den tida. Vi kan sjå same oppstilling i bronselaget til
Norge sitt A-landslag i 1936. Det var såleis svært offensivt
spel med 5 mann i angrep, ei solid midtbane med 3 halfar, to
backar og keeper. Det var ikkje oppnemnt kaptein, men
det var nok Borger-Ole som var sjefen på laget, både i trening
og kamp. Han var ein leiar på bana, og han var eit
kondisjonsfenomen. Han trente ikkje berre med ballen, men
innførte kondisjonstrening med springing langs vegane. Det var
mange som meinte at han ikkje kunne vere riktig klok. Seinare
veit vi at dette er blitt ei heilt vanleg og nødvendig
treningsform. Elles var det kjent at Gjørts var den beste
spelaren på Ulla fotballag. Han var storscorar og teknikar av
rang.
Det var også fleire andre spelarar som var
med på laget. Rolv Verpeide og Petter H. Ulla (Struni) var
også med på laget. Som keeper var Mathias Ulla, son til Johan
P. Ulla i Sjur-garden med i tillegg til Arne Tomren. Han hadde
av og til med seg ein spelar frå Ålesund som heitte Tollaas.
Seinare kom Magnus Tomren med på laget. Ottar Åkre var
ein god fotballspelar, men han var ikkje så mykje heime fordi
han gjekk på gymnas i Volda. Der spelte han på gymnaslaget mot
andre lag frå Eid gymnas, Sandane og Volda fotball. Ottar
spelte på fotballaget på Ulla når han var heime på
sommarferie.
Ovanfor har
eg merka av dei to viktigaste trenings- og kampområda for
fotballaget på Ulla. Det vart ofte til at dei tok med
seg fotballen opp på Haugen på Ullahammaren og triksa med den
der. Dette var nok grunnen til at fotballgutane på Ulla var
kjende for å ha god teknikk. Oppe på Haugen er der ei lita
slette som er nokså flat. Der var det dei trena, og dei fleste
hadde kort veg til treningsområdet. Der trena dei
mottak, pasningar, heading. Og så var det ein sport i å sparke
ballen til kvarandre utan at den gjekk i bakken. Somme tider
kunne det vere at ballen spratt og trilla både ned mot vegen
og mot sjøbudene. Fordelen med Haugen var at det ikkje var
slåttemark, så dei kunne halde på når dei ville.
Verre var det å finne plass til lagspel på
trening og i kamp. Særleg på våren når graset skulle vekse på
attelegene. Då var det forbode å trene på markane. Den
vanlegaste plassen å bruke ut på sommaren, var Jo-marka
innanfor Hammaren. Lagbiletet ovanfor er også teke på
Jo-marka. Det same gjeld det sjeldne fotografiet som du ser
nedanfor. Der er gutane i trening på Jo-marka.